สังคมไทยไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันเป็นสังคมเกษตร เพราะวิถีชีวิตของคนไทยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเกษตร อาชีพเกษตรเป็นอาชีพหลักดั้งเดิมของสังคมไทย เป็นอาชีพที่เลี้ยงคนไทยมาเป็นเวลาช้านาน การเกษตรจึงมีความสำคัญและมอิทธิพลต่อวิถีชีวิตของคนไทย อาชีพเกษตรเป็นอาชีพการผลิตอาหาร เช่น ข้าว พืชผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ เพื่อเลี้ยงคนในสังคมไทย แล้วยังมีเหลือส่งออกไปเลี้ยงพลโลกอีกด้วย การเกษตรจึงเป็นแหล่งผลิตอาหารที่สำคัญ ทำให้คนไทยไม่ขาดแคลนอาหาร และยังสามารถส่งออกจำหน่ายยังประเทศต่างๆ สร้างความมั่งคั่งให้กับประเทศของเรา สามารถนำเงินตรามาพัฒนาประเทศด้านต่างๆได้ ไม่ว่าจะเป็นถนนหนทาง การสาธารณสุข เป็นต้น

               ประเทศไทยเป็นประเทศที่กำลังพัฒนาด้านอุตสาหกรรมและการลงทุนทางด้านธุรกิจต่างๆ แต่การเกษตรกลับมีสภาพทรุดโทรมและถดถอย จะเห็นได้จากที่ดินทางด้านการเกษตรลดลง คนเปลียนอาชีพจากการเกษตรเป็นอาชีพรับจ้างแรงงานตามโรงงานอุตสาหกรรมมากขึ้น รายได้ของผู้ประกอบอาชีพทางการเกษตรกับรายได้ของผู้ประกอบอาชีพอุตสาหกรรม หรือการธุรกิจมีความแตกต่างกันมาก คนจึงละทิ้งอาชีพการเกษตร ปัญหาที่น่าเป็นห่วงก็คือ อาหารการกินจะลดน้อยลง ประเทศไทยอาจขาดแคลนอาหารและอาจต้องสั่งอาหารจากต่างประเทศได้ ดังนั้นจำเป็นต้องใช้เทคโนโลยีวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ในการเพิ่มผลผลิตการเกษตร พัฒนาแหล่งน้ำเพื่อการเกษตร และที่สำคัญคือการส่งเสริมการนำผลิตผลจากการเกษตรมาแปรรูปเป็นสินค้าสำเร็จรูป เรียกว่า อุตสาหกรรมเกษตร เพื่อการส่งออกจะทำให้ประเทศไทยได้จำหน่ายผลิตภัณฑ์อันเกิดจากอุตสาหกรรมเกษตร เช่น ปลูกฝ้าย เลี้ยงไหม แล้วนำฝ้ายหรือไหมทอเป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าไหมเพื่อจำหน่ายยังต่างประเทศจะทำให้ได้ราคาดีกว่าการจำหน่ายฝ้ายหรือไหมเพื่อให้ต่างประเทศผลิตเป็นผ้า แล้วนำกลับมาขายให้แก่คนไทยด้วยราคาที่แพงดังเช่นในอดีต ทำให้คนไทยเสียเปรียบเชิงการค้ากับต่างประเทศ

               ความจริงคนไทยมีความรู้และความสามารถในการนำผลิตผลทางการเกษตรมาผลตเป็นอุสาหกรรมเกษตรมานานแล้ว แต่เป็นการผลิตในครัวเรือนยังไม่เป็นกิจการทีใหญ่โตเป็นโรงงานอุตสาหกรรม เช่น การดองผัก เชื่อมผลไม้ การทำปลาเค็ม กุ้งแห้ง ปลาแห้ง ปลากรอบ ไข่เค็ม เป็นต้น ทำให้คนไทยมีอาหารกินได้ตลอดปี นอกจากนั้นผลิตภัณฑ์การเกษตรที่นำมาเป็นเครื่องใช้ไม้สอยในครัวเรือน เช่น การทอผ้าฝ้าย การทอผ้าไหม การทำไม้กวาด เป็นต้น ล้วนแต่ผลิตเพื่อใช้ในครัวเรือนและออกจำหน่ายเป็นสินค้า แต่ยังเป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือน ปัจจุบันเป็นความก้าวหน้าทางธุรกิจทำให้เกิดโรงงานอุตสาหกรรมเกษตร เช่น การทำสับปะรดกระป๋อง การทำแยมผลไม้ การทำน้ำผลไม้เพื่อผลิตจำหน่ายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมเกษตร ต้องใช้เครื่องจักรกลในการผลิตและผลิตเป็นจำนวนมาก เกษตรกรจะผลิตพืชผลทางการเกษตรส่งยังโรงงานอุตสาหกรรม แล้วยังสามารถรับจ้างตามโรงงานอุตสาหกรรม ทำให้เกษตรกรมีรายได้แน่นอนและดีขึ้น แนวโน้มของการเกษตรจะเป็นการผลิตเพื่อใช้บริโภคภายในประเทศ และผลิตเพื่อป้อนโรงงานอุตสาหกรรมในการแปรรูป หากประเทศไทยเป็นผู้นำทางอุตสาหกรรมเกษตรเพื่อผลิตอาหารจำหน่ายไปยังประเทศต่างๆ แล้ว ประเทศไทยจะมีเงินตรามาพัฒนาประเทศ สร้างความมั่งคั่งให้กับประเทศได้มาก

               สังคมไทยจะเปลี่ยนเป็นสังคมอุตสาหกรรม โดยเฉพาะนำผลิตผลทางการเกษตรมาผลิตเป็นอุตสาหกรรมส่งออก จะต้องนำเทตคโนโลยีมาใช้ในการผลิต เกษตรกรจะต้องมีความรู้มากขึ้น ก้าวให้ทันต่อความเจริญทางวิทยาการ จะต้องมีคุญธรรมในการประกอบการ เช่น มีความซื่อสัตย์สุจริต ขยันหมั่นเพียร แสวงหาความรู้เพื่อพัฒนาตนเองและกิจการงานให้เจริญก้าวหน้า ติดตามความเคลื่อนไหวทางด้ายเศรษฐกิจ การเมือง ตลอดจนปรับตัวให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลงชองสังคม

จากหนังสือ “เสริมทักษะ ภาษาไทย ป.6” มีนาคม ๒๕๔๕